Ah,
kimselerin vakti yok
Durup
ince şeyleri anlamaya*
Sağ kulağıma sıla
fısılda sol göğsüme karanfil tak, hadi durma
usul dokunuşların
anısı büyüsün içimde senden önce ölmeyeyim
yüzü Yozgat sürmelisi
her kız çocuğu ölümü eksik anlar yoksa
Sorgun Alucra Gevaş
tüm ilçeler sussun bir süre lâl ü ebkem kalalım
bitmemiş şiirler
tadında kızlar ve oğullar görünmesin anne işaretinden
karyağdı sokağı bir
Ankara üşümesi dürtsün ellerimi annem tadında
senli türkülerin
ağıtların oğluyum ya sen bana anne misin Gülten abla!
İki gözüm iki iklim
derini, birine aşk birine Sessiz Arka Bahçeler derim
el et, yas yüzüğümün
siyâh taşı dün gece düştü yalnızlıktan der gelirim--
sağ omzuma ırmak ve
ilahiler dök sol göğsüme karanfil tak, hadi durma
o karanfil ki gül-ü
Allah bir çiçeğe dönüşsün içimde kankırgın
demire aşkla değen
nemdeki pas beni konuşsun bulanık gözlerle
âh, bu bendeki gizli
siyâh! kendime çokçocuk hâlim, hüzünden künyem
zamanı dönmek sandım
şiirleri rumuz saydım her şeye kandım
kalbimdeki solaklığa
sor o bile söylemez beni, kırgın bana her kırmızım!
Sağ gözüme şiir
damlat sol göğsüme karanfil tak, hadi durma!
göze damlatılanla
tenden dökülenin kardeş olduğunu herkes anlamaz
birbirine benzemeyen
şeylerin saf kederi ki anayurdu hepimizin--
dön geri bak, Sevda
Kalıcıdır demişsek sevda denli güzel her yerimiz
derim ki her ömür
eksiktir, insan kırkından sonra defter tutmamalı
bir yanı Gül’lü
küçük ölümler bende yanı’k Gül’tenler benden içeri
Bu ben ki, kendinin
uzağı bir imlâ hangi bağa diksem yabancı**
*, **) Gülten Akın
Hüseyin ALEMDAR
Kaynak: Akatalpa 120-Aralık 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder